Dopowiedzenie jako odrębne zdanie

Szanowni Państwo,

czy można uznać za prawidłowe traktowanie dopowiedzeń jako odrębnych zdań? Podam przykład: Nasza muzyka ma wywoływać radość. Również na Twojej twarzy. Czy nie byłoby lepiej wyodrębnić fragmentu również na Twojej twarzy za pomocą myślnika niż tworzyć odrębne zdanie?

Z językowego punktu widzenia nie ma przeszkód, by takie dopowiedzenia traktować jako odrębne wypowiedzenia (uściślając Pani tezę: nie tylko w postaci zdań, ale - jak to ma miejsce w omawianym przykładzie - także równoważników). Można oczywiście potraktować je, tak jak Pani sugeruje, jako uzupełnienie poprzedniej wypowiedzi i poprzedzić myślnikiem albo przecinkiem. Wszystko zależy od intencji komunikacyjnych. Gdy chcemy zaznaczyć odrębność, wzmocnić drugą część wypowiedzi. Można tu też doszukiwać się walorów retorycznych: gdy będziemy wypowiadać tego typu tekst, to kropka wprowadzi dłuższą pauzę, która może mieć istotny walor retoryczny: zawieszenia, suspensu.

Krótko mówiąc: można, ale można też inaczej.