„Ja nie chcę” czy „nie chcę”? O podmiocie domyślnym w języku polskim

Zainteresowała mnie ostatnio kwestia podmiotu domyślnego w języku polskim. Jaki błąd popełniam, mówiąc „Ja nie chcę iść do kina” zamiast „Nie chcę iść do kina” (pomijając sytuację, w której podkreślam, że to JA nie chcę iść)? Może mogą Państwo polecić naukowców, którzy się tym zajmują?

Zdanie „Ja nie chcę iść do kina” jest poprawne. Co prawda sama forma czasownika już wskazuje na osobę (a zatem mamy tu pewną nadwyżkę treści), ale uzupełnienie jej zaimkiem nie powoduje, że zdanie staje się błędne. Zazwyczaj – jak sama Pani zauważyła – służy to zaakcentowaniu pewnych treści. Problem pojawiłby się zapewne dopiero wtedy, gdybyśmy używali „ja” w każdym kolejnym zdaniu jak jeden z bohaterów „McDusi” Małgorzaty Musierowicz: „Ja bym powiedział, że ogonek może być (...). No rozpuszczone, no ja nie wiem, ja sądzę, że...”, z tym że byłaby to wyłącznie kwestia powtórzeń, których podmiot domyślny pozwala nam unikać.