Historia i formy kobiecego pisania w Polsce
– od średniowiecza do współczesności
Ogólnopolska konferencja naukowa, Olsztyn 8–9 czerwca 2017 roku
Instytut Polonistyki i Logopedii
Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
serdecznie zaprasza na
ogólnopolską konferencję naukową
organizowaną przez Zakład Literatury Współczesnej i Teorii Literatury
oraz Zakład Literatury Dawnej i XIX Wieku w Olsztynie.
Miejscem obrad będzie siedziba Wydziału Humanistycznego UWM
w Olsztynie, ul. Kurta Obitza 1.
Badania nad historią kobiecego pisania prowadzone są interdyscyplinarnie. Swoim zakresem obejmują literaturoznawstwo, językoznawstwo, kulturoznawstwo, historię, socjologię i inne pokrewne nauki. Na ten temat zorganizowano, szczególnie po 1989 roku, liczne seminaria, konferencje, debaty, opublikowano niemało wyników badań. W tym nurcie umieścić można również olsztyńską konferencję z 2015 roku podejmującą szeroko rozumiane zagadnienie tożsamości kobiet w Polsce, także definiowanej przez nie same w różnych formach przekazu. Nawiązując do tego wydarzenia, pragniemy ponownie podjąć zagadnienia związane z tematem historii kobiet (herstory) i ich oddziaływania na odbiorcę poprzez słowo pisane. Do dyskusji zapraszamy reprezentantów różnych ośrodków i dyscyplin, mając nadzieję, że nasza propozycja zainteresuje również badaczy-mężczyzn, którzy spojrzą na kobiece pisanie z perspektywy innej płci.
Rola kobiet w historii polskiego piśmiennictwa jest dziś w publicznym dyskursie niepodważalna i jednocześnie wciąż niedoceniona. Podobnie jest z opisem cech stylu kobiecego pisania i charakterystyką wiodących tematów. W piśmiennictwie zachodnim wpływ na dyskutowanie o tych wyróżnikach mają poglądy Elaine Schowalter określone mianem ginokrytki i Nancy K. Miller twórczyni terminu arachnologia. W Polsce brakuje wiążących ustaleń, które w sposób jednoznaczny klasyfikowałyby kobiece pisanie, choć starały się o to niejednokrotnie badaczki tego zagadnienia: Maria Janion, Grażyna Borkowska, Ewa Kraskowska, Inga Iwasiów czy Krystyna Kłosińska. Istotna wydaje się także odpowiedź na pytanie: czy w ogóle możliwa i potrzebna jest owa jednoznaczność?
Niewątpliwie doniosłym wydarzeniem było opublikowanie leksykonu polskiej literatury pisanej przez kobiety w 2000 roku pt. Polskie pisarki od średniowiecza do współczesności, pod redakcją Grażyny Borkowskiej, Małgorzaty Czermińskiej i Ursuli Phillips. Warto podkreślić, iż ta tak bardzo potrzebna synteza powstała dopiero na początku XXI wieku, a zatem nie tak dawno. W związku z tym proponujemy dalsze rozwijanie dyskursu wokół tematów i form kobiecego pisania od czasów najdawniejszych do współczesności, sądzimy bowiem, że wiele jest jeszcze do powiedzenia.
Organizatorom konferencji przyświeca idea formułowania różnorodnych refleksji na temat sposobów kobiecego pisania. Spotkanie ma służyć wymianie doświadczeń związanych z indywidualnymi badaniami uczestników konferencji, prowadzonymi w swoich „laboratoriach” naukowych. Interesuje nas zespół zagadnień, który koncentruje się wokół następujących problemów:
-
historia polskiej literatury kobiecej;
-
metodologia badań nad polskim kobiecym pisaniem;
-
ginokrytyka Elaine Schowalter i arachnologia Nancy K. Miller a praktyka polska;
-
kultura współczesna i jej wpływ na pisanie kobiet;
-
pisanie kobiet a preferowane idee, tematy, gatunki;
-
język a płeć;
-
uwagi i wyróżniki stylu kobiet piszących;
-
wyróżniające się stylem kobiecym warsztaty pisarek.